وی از بیماری طاسی خودایمنی alopecia universalis رنج می‌برد. گفته می‌شود ظرف هشت ماه موی سر، صورت و تمامی بدن او دوباره رشد کرد.

این بیمار روزانه 10 میلی‌گرم از داروی مزبور را به مدت دو ماه استفاده می‌کرد و برای سه ماه بعد نیز روزانه 14 میلی‌گرم از آن را مصرف می‌کرد. در نهایت موی سر، ابروها، مژه‌ها، صورت، زیربغل و دیگر اندام بدن او دوباره رشد کرد و در ماه هشتم بیمار تمامی موی خود را به دست آورد.

این بیمار عوارض جانبی از خود بروز نداد و پزشکان نیز هیچ‌ گونه ناهنجاری آزمایشگاهی را در این مطالعه مشاهده نکردند.

دانشمندان معتقدند این دارو با غیرفعال‌کردن حمله سیستم ایمنی به فولیکول‌های مو عمل می‌کند. با این حال آن‌ها معتقدند tofacitinib citrate روی تعدادی از افراد و نه تمامی آن‌ها عمل می‌کند.

جزئیات این دستاورد علمی در Journal of Investigative Dermatology منتشر شد.

فرزانه عبدلی - طراح این اثر حجمی- در گفت و گو با ایسنا، درباره‌ این اثر اظهار کرد: سال گذشته سازمان زیبا سازی شهرداری تهران برای تهیه‌ طرحی از مدل‌های مختلف آب‌نما، برای نصب در سطح شهر تهران فراخوانی داد که من در آن شرکت کردم و طرحی که ارایه کرده بودم انتخاب شد. به دنبال آن؛ قرارداد تهیه‌ این اثر در اسفند ماه سال گذشته با من بسته شد و تهیه‌ آن هم از عید تا امروز طول کشیده‌ است.

او افزود: این اثر تصویر پسر بچه‌ای‌ست که ابری را با طناب در دستانش نگه داشته‌است و از آن ابر بر شاخه گلی که زیر آن قرار دارد باران می‌بارد.

ابتدا تصمیم داشتم که این اثر را بدون حضور پسرک ترسیم کنم. به این صورت که ابر به جای وصل شدن به طنابی در دستان آن کودک، متصل به چوبی بر زمین باشد ولی بعد احساس کردم که تصویر این اثر با پسر بچه، شازده کوچولو را به خاطر می‌آورد و جالب‌تر است در نتیجه پسرک را به این کار اضافه کردم.

این هنرمند درباره‌ مفهوم اثرش توضیح داد: در ابتدا مفهومی که درباره‌ این اثر در ذهن داشتم، محافظت و تلاش برای حفظ لطافت‌های زندگی بود ولی هنگام اجرای طرح مفهومی دیگر به ذهنم رسید.

روزی عابری هنگام گذر از کنار این اثر به من گفت که دیدن این کار این مفهوم را به او منتقل می‌کند که افراد خودشان باید خوشبختی را به زندگیشان بیاورند و بعد من هم احساس کردم که درست است خوشبختی را باید خودمان به زندگی بیاوریم وگرنه خودش نمی‌آید و تصویر این اثر با پسر بچه‌ای که ابری را بالای سر گلی نگه داشته است، نشان می‌دهد چنین مفهومی را به مخاطب منتقل می‌کند.

این مجسمه‌ساز در بخشی از سخنانش درباره‌ سابقه‌ هنری خود بیان کرد: بارها در نمایشگاه‌های گروهی و بی‌نیال‌ها برای تهیه‌ مجسمه‌های شهری شرکت کرده‌ام. چند طرح هم برای سازمان زیباسازی شهرداری ارایه کرده‌ام.‌ از جمله آن‌ها می‌توان به اثری شبیه به یک موج ماهی اشاره کرد که در خیابان شهید دستاری نصب شده است و متاسفانه همه‌ قسمت‌های آن را کنده‌اند.

همچنین طرحی دیگر را به بی‌نیال شهری ارایه کردم که به عنوان طرح دوم انتخاب شده بود و در میدانی در شهر مشهد اجرا شد. طرح دیگری با نام گل قالی نیز ارایه کردم که در پارک چیتگر اجرا و به نمایش در آمده است.